၁၁။ လီဟုတ္ၾကည္ရဲ့ ခႏီၱ၊ ေမတၱာ၊ သစၥာအျမင္ဟာ ဗုဒၶဘုရားရဲ့ အျမင္နဲ ့ မတူဘူး

ခႏီၱ၊ သစၥာနဲ ့ ေမတၱာေတြဟာ ေကာင္းတဲ့ သဘာ၀ေတြပဲ။ ေကာင္းတဲ့ သဘာ၀ေတြ ျဖစ္တဲ့ အတိုင္း ေကာင္းက်ဳိးေတြ ျဖစ္စရာ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးေကာင္းဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူးေပါ့။

လီဟုန္ၾကည္ရဲ့ ခႏီၱ၊ သစၥာ၊ ေမတၱာ ျဖစ္ဖို ့ျပတဲ့ အျမင္ေတြဟာ ဗုဒၶဘုရား ျမင္ျပတဲ့ အျမင္ကို မေတြ ့ဘူးပဲ။ လီဟုန္ၾကည္ ျမင္တတ္သလို ျမင္ျပတဲ့ အျမင္ ျဖစ္ေနတာေတြ ့ႏိုင္ပါတယ္။

ခႏီၱ၊ သစၥာနဲ ့ ေမတၱာဟာ လူ ့ေလာကတည္ေဆာက္ဖို ့ အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ တရား ျဖစ္ပါတယ္။ သည္တရားေတြ ရွိရင္ ေလာကႀကီး ၿငိမ္းၿငိမ္းေအးေအး ခ်မ္းခ်မ္းေျမ့ေျမ့ရွိၿပီး၊ တုိးတက္မွာ အမွန္ျဖစ္တာ လူတိုင္း ေမွ်ာ္မွန္းမိၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ သည္တရားေတြ ပ်က္ဖို ့ ခြင္ထဲေရာက္သြားခံရရင္ ပ်က္မွ ျဖစ္မယ္- လို ့ ဆိုတဲ့ အသိ အ၀င္မခံရေအာင္ မတတ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး သည္တရားေတြ ခ်ဳိးဖ်က္ၾကတာဟာ လူ တိုင္းရဲ့ ဓမၼတာပဲ။

သည္တရားေတြရွိမွ တိုးတက္မယ္လည္း လူတိုင္းသိၾကသလို သည္တရားေတြ ငါ့အတြက္ ဖ်က္မွ ျဖစ္မယ္လို ့ကလည္း လူတိုင္း ျဖစ္ၾကတယ္။ သည္တရားရွိမွ ေလာကတိုးတက္မွာ ျဖစ္ေပမယ့္ သည္တရား ဖ်က္မွ မိမိတိုးတက္မယ္ဆိုတာလည္း ျဖစ္ေနေတာ့ တခုကို ေရြးတဲ့ အခါ မိမိတိုးတက္ဖုိ ့ပဲ ေရြးမိရေတာ့တာပဲ။

မိမိရယ္၊ ေလာကရယ္ သည္ႏွစ္ခုမွာ ဘယ္အရာက အေရးပါသလဲ?
ဒါကိုေျဖရရင္ “ေလာက” လို ့ေျဖမိမွာ မဟုတ္ၾကဘူး။ မိမိမရွိရင္ ေလာကရွိမွန္းပင္ မသိႏိုင္တာ ျဖစ္လို ့ပဲ။ ႏွစ္ခုလံုးအေရးပါတယ္ သိဖုိ ့လည္း သိပ္မလြယ္ဘူး။ ေလာကမရွိပဲ မိမိခ်ည္းပဲ ရွိတာ ကို မစဉ္းစားၾကလို ့ပဲ။

မိမိဟာ ၀န္ထမ္းသမား၊ ေလာကဟာ ၀န္ထုပ္။
သည္လိုျမင္ၿပီး ေလာက ေရြ ့လ်ားဖို ့ အတြက္ ၀န္ထမ္းသမား မိမိက ခိုင္မာေတာင့္တင္းမႈ ရွိဖို ့ လိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလာကနဲ ့မိမိသသည္ ႏွစ္ခုမွာ မိမိဟာ အေရးအပါဆံုးလို ့ ေနရာေပးမိ မွာ ျဖစ္တယ္။

ေလာကမရွိရင္ မိမိမရွိႏိုင္တာကို လႊတ္ထားလို ့လည္း ေလာကဟာ အက်ဳိးနည္းလွၿပီ။ ဒါကို ေလာကကို ၿခံဳငံု သိျမင္သူေတြဟာ မိမိ ပဓာနစိတ္ဓါတ္ကို နဖားႀကိဳး ထိုးခ်င္ၾကတယ္။ ဗုဒၶ ဘုရားက လြဲတဲ့ ဘာသာတရားေတြဟာ အဲဒါေတြ လုပ္ၾကတာပဲ။

ဟိႏၵဴ၊ ခရစ္ယာန္၊ မြတ္ဆလင္ အားလံုးပဲ သူတို ့ အဆိုအရ လူဟာ ကိုုယ့္ကိုယ္ကို ကိုယ္ပုိင္သူ မဟုတ္ၾကဘူး။ လူဟာ ဘုရားသခင္ရဲ့ ဖန္ဆင္းရုပ္ပဲ။ သည္အရုပ္ဟာ ဘုရားသခင္ ခြင့္ျပဳတာ အတြင္းမွာပဲ လႈပ္ရွားခြင့္ ရွိတယ္။ ခြင့္မျပဳတာ လႈပ္ရွားမိတဲ့ သည္အရုပ္ဟာ ဘုရားသခင္ရဲ့ ခ်ိဳး ဖ်က္ပစ္တာ ခံရမယ္။

သည္ဘာသာ၀င္ေတြဟာ ဒါေတြကို ယံုၾကည္ၾကတယ္။ သည္ေတာ့ မိမိပဓန စိတ္ဓါတ္ ေလွ်ာ့ ပါးၿပီး ငါတေကာ ေကာမႈေတြ ေပ်ာက္လြင့္ၾကတာေပါ့။ သည္ေတာ့ ခႏီၱ၊ ေမတၱာ၊ သစၥာေတြ ျဖစ္တာပဲ။ သည္ဘာသာတရားေတြက မိမိပဓာန စိတ္ဓါတ္ ႏွာေၾကာသန္ေနတဲ့ လူေတြကို နဖားႀကိဳးတပ္တဲ့ အေနနဲ ့ “မင္းတို ့ဟာ ဘုရားသခင္ရဲ့ ဖန္ဆင္းရုပ္ေတြ ျဖစ္တယ္၊ ဘုရား ေပးသမွ် ရေနၾကတာ၊ ဘုရားခြင့္ျပဳတာ လြန္ရင္ ခံရၿပီသာမွတ္ေပေတာ့” လို ့ သည္လို အယံု သြင္းေပးၾကတာပဲ။

သည္အယံုေတြကို လက္ဦးဆံုး ရခဲ့သူေတြက ဘယ္လိုလဲ? - ေမးဖြယ္ေတြပဲ။ သည္သူေတြ ဟာ လူေတြႏွေၾကာကို နဖားႀကိဳးတပ္ခ်င္လို ့ လိမ္ညာေျပာခဲ့တာကို စြပ္စြဲမယ္ ဆိုရင္ စြပ္စြဲခ်င္ စရာေတြ ရွိတယ္။ သည္လို လိမ္ညာရင္ သူက သစၥာအပ်က္ခံၿပီး သူမ်ားသစၥာရွိေအာင္ လုပ္သလို ျဖစ္မွာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ သည္လို လံုးလံုးဘဲ မဟုတ္ႏိုင္ရပါဘူး။