၉။ အသိဟာ အရွိကို လူက သိျခင္းရဲ့နာမည္

အေၾကာင္းျပပါ ဆိုရင္ ျပရမွာက ... ...
လီဟုန္ၾကည္ဟာ ေရွ ့ေနာက္ဘ၀ေတြနဲ ့ စပ္ၿပီး သိႏိုင္သူ မဟုတ္လို ့ဘဲ။ လီဟုန္ၾကည္ဟာ လူ ျဖစ္တယ္။ လူမွာ မေမြးခင္နဲ ့ ေသၿပီး အျဖစ္ အာရုံေတြကို လက္ခံယူႏိုင္တဲ့ အာရုံခံ အဂၤါ ေတြ ဆိုတာေတြ မရွိၾကပါဘူး။ လူမွာ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္ အာရုံခံ အဂၤါေတြ ပါပါတယ္ ဒါေတြက ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိေနတဲ့ အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ ့၊ အရသာ၊ အေတြ ့ သည္အာရုံေတြပဲ လက္ခံႏိုင္ ၾကတာေတြပဲ။

ေနာက္တခု အာရုံခံ အဂၤါဆိုတာ ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါက မန၊ ဟဒယ လို ့ေျပာရတဲ့ “ဦးေႏွာက္ အာရုံခံ အဂၤါ” ပါ ဒါက ခုေခတ္လို ခႏၶာေဗဒ အသိၾကြယ္၀တဲ့ အခါမွာ သိတဲ့ အသိပါ။ ဒါကို ႏုတ္ရင္ ဘာမ မဆင္ျခင္ႏိုင္တာသိၿပီး အျငင္းထြက္ခ်င္စိတ္ မ်ဳိသိပ္ၾကရမွာပါ။

သည္အာရုံအဂၤါဟာ ၀န္းက်င္အာရုံ ငါးပါးကို လက္ခံယူႏိုင္တဲ့ အာရုံခံ အဂၤါ မဟုတ္ပါဘူး။ ၀န္း က်င္အာရုံကို လက္ခံယူႏိုင္တဲ့ အာရုံခံ အဂၤါေတြက ရထားတဲ့ အာရုံေတြကို လက္ခံ တြက္ခ်က္ တဲ့ အာရုံခံ အဂၤါပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွ ့အာရုံခံ ငါးခုနဲ ့ လက္ခံထားတဲ့ အာရုံအစစ္အမွန္ေတြ မရပဲ ဆဌအာရုံခံ အဂၤါက အမွန္ မသိႏိုင္ပါဘူး။

မသိႏိုင္ဘူး ဆုိေပမယ့္ သိသလိုျဖစ္တာေတြ အမ်ားအျပားေတာ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြက အဲသည္ ဆဌအာရုံခံ အဂၤါ ပ်က္လို ့ျဖစ္တဲ့ အသိေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သည္အာရုံခံ အဂၤါကလည္း ပ်က္တယ္ ရွိရေသးလား- ဆိုတာမ်ိဳး မီးခိုးၾကြက္ေလ်ာက္ အေမးေတာ့ ထြက္ပါတယ္။ ဒါလည္း အလ်ဉ္းသင့္လို ့ ေျပာရမွာပါပဲ။

မ်က္စိ နား အစစေတြနဲ ့ ယူတဲ့ အာရုံက တကယ္အရွိနဲ ့ လြဲေခ်ာ္တဲ့ အာရုံေတြျဖစ္မယ္ဆုိရင္ ဆဌအာရုံနဲ ့ တြက္ခ်က္လို ့ ရတာေတြဟာ အမွန္ေတြ ျဖစ္ဖို ့မရွိပါဘူး။ အဲသည္ အာရုံေတြကို မွတ္သားထားရတဲ့ ဆဌအာရုံခံ အဂၤါေတြ လြဲေခ်ာ္မွားယြင္းတာကိုပဲ ဦးေႏွာက္ပ်က္တယ္- ေျပာ ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေႏွာက္ပ်က္တယ္ ဆိုတာ ဦးေႏွာက္ႀကီး ပ်က္သြားတယ္လို ့မဟုတ္ဘဲ ဦးေႏွာက္မွာ အသြင္းခံထားရတဲ့ အစီအစဉ္ေတြ ပ်က္တယ္လို ့ ဆိုလိုပါတယ္။

သည္ေလာက္ဆုိရင္ အာရုံခံအဂၤါေတြနဲ ့ အသိတရားေတြ အေၾကာင္း ရွင္းေလာက္မွာပါ။ သည္အာရုံခံ အဂၤါရဲ့ အာရုံေတြဟာ လူမေမြးမီနဲ ့ ေသၿပီးေတြ မပါပါဘူး။ မေမြးမီနဲ ့ ေသၿပီး အေၾကာင္းအရာ အာရုံေတြဟာ ဆဌအာရုံနဲ ့ မသိရမည့္ အာရုံပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မသိရမွာဟာ ဓမၼတာ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သည္လို ျဖစ္လ်က္လည္း သိတယ္- ဆိုတာမ်ဳိးေတြ အမ်ား အျပားပဲ ရွိၾကပါတယ္။ အမွန္တကယ္ ရွိၾကတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေတက ဘာေတြလဲ? ေမးဖြယ္ ေတြေပါ့။ စိတၱဇဆိုတာ ဒါေတြပဲေပါ့- လို ့ ေျဖရမယ္။ ဘာ့ ေၾကာင့္ သည္လိုေျပာႏိုင္တာလဲ ဆိုရင္ အဲသည္အသိနဲ ့ အသိခံအရွိကို ကိုက္ညီေအာင္ ျပလို ့ မရလို ့ဘဲ။

အသိဟာ အရွိကို လူက သိျမင္ျခင္းရဲ့ နာမည္ပဲ။ အသိျဖစ္တယ္ ဆိုရင္ အဲသည္အသိ မွန္ကန္ ေၾကာင္းျပႏိုင္ဖို ့ အဲသည္ အသိရဲ့ အသိခံ အရွိကို ျပႏိုင္ရမွာ ျဖစ္လို ့ပဲ။ သိေတာ့ သိတယ္၊ အဲသည္အသိရဲ့ အသိခံ အရွိကို မျပႏိုင္ဘူးဆိုရင္ အဲသည္အသိဟာ မမွန္မကန္ အသိ၊ စိတ္ ဟာ သူ ့ဟာသူပဲ သိေနတဲ့ အသိ၊ စိတၱဇအသိပဲ။

လီဟုန္ၾကည္ရဲ့ ပါရမီေတြ ျဖစ္ႏိုင္ဖုိ ့ ျမင္ျပတဲ့ အျမင္ ႏွစ္ခ်က္ဟာ တကယ္မျမင္ဘဲ ျမင္တဲ့ အျမင္ျဖစ္တဲ့ စိတၱဇအျမင္ ျဖစ္ေနတာ ေရွာင္လႊဲလို ့ မရတာ ထင္ရွားတယ္။