ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီအခ်က္ကေလး ေလးခ်က္ပဲ။ နံပါတ္တစ္- လူနဲ ့မတိုက္မိပါေစနဲ ့။ နံပါတ္ႏွစ္- တိုက္မိလို ့ရွိရင္ ကိုယ္ကေနၿပီးေတာ့ ေတာင္းပန္ပါ။ နံပါတ္သံုး- တိုက္မိဖို ့ရန္အတြက္ စိတ္ဓါတ္မ်ား ရွိေနေသးလို ့ရွိရင္ ရွိေနေသးသလား ဆိုတာကို သိေအာင္ သတိထားပါ။ နံပါတ္ေလး- တိုက္မိခဲ့တဲ့ သမိုင္းေတြရဲ့ ဆိုးျပစ္ေတြကို ကိုယ္ကေနၿပီး တစ္စမက်န္ အကုန္ လံုးျမင္ေအာင္ ရႈပါ။ ေကာင္းၿပီ ဒါ အဲဒီအစကေလး တစ္ခုေလာက္ လုပ္မိတယ္ ဆိုရင္၊ တကယ္လို ့ တိုက္မိတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ျပင္မွာပါ။ တိုက္မိဖို ့ရန္ စိတ္ထားမ်ဳိးကို ကိုယ္ကေနၿပီး သတိထားၿပီးေတာ့ ငါ ျဖစ္ေနသလား၊ အဲဒီစိတ္ထားမ်ဳိး ရွိေနသလား- မရွိ ဘူးလား လို ့ဆိုတာ သတိထားၾက။ တိုက္မိတဲ့ အျပစ္အနာအဆာေတြကို ပြားမ်ားၾကလို ့ ဒီလိုေျပာရမယ္။ ဒုကၡကလြတ္ေျမာက္ၿပီ အဲဒီလိုမ်ဳိးဆိုခဲ့ရင္ ဘာသာတရားရဲ့ အစ ေျခခ်မိၿပီ။ သီလ၊ သမာဓိလို ့ ဆိုတဲ့ဟာမ်ဳိး။ အဲဒီလို ေျခခ်မိၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဘာသာတရားရဲ့ အလင္းေရာင္ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ေပၚမွာ ပို၊ ပိုၿပီးေတာ့ တစ္ေန ့ထက္တစ္ေန ့ လင္းခ်င္းလာလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို လင္းခ်င္းလာခဲ့လို ့ ရွိရင္ ဘာနဲ ့မွ မတိုက္မိဘဲနဲ ့ ထာ၀ရလြတ္ေျမာက္မႈႀကီးကို ရမယ္။ အိုလဲလြတ္ေျမာက္ လိမ့္မယ္။ ဘာက လြတ္ေျမာက္တုန္းဆိုရင္ လူေတြနဲ ့ တိုက္မိတာက လြတ္ေျမာက္တာပဲ။ လူေတြနဲ ့ မတိုုက္မိရင္ ဒုကၡကလည္း မေရာက္ေတာ့ဘူး။ ဒုကၡကလြတ္ေျမာက္တယ္လို ့ ေျပာလဲ ျဖစ္တာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ဗ်ာ က်ဳပ္တို ့က ဘာမွမသိႏိုးနားနဲ ့မျဖစ္ရေလေအာင္ ဒီ အဆိုအဆံုးအမစကားကို သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ခင္ဗ်ားတို ့ အတြက္ကို အတိအက်ရည္စူး ၿပီး ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒါကေလးကို ခင္ဗ်ားတို ့က အထပ္ထပ္ နားလည္ေအာင္ ပြားမ်ားၿပီး က်င့္ႀကံႏိုင္ၾကပါေစလို ့က်ဳပ္က အဆိုဆံုးမစကားအျဖစ္နဲ ့ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒါကို ၀မ္းသာႏိုင္ၾကတယ္ ဆိုရင္ သာဓု ေခၚၾကပါလို ့ ေျပာရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္။ သာယာခ်မ္းေျမ့ရွိၾကပါေစ။ သွ်င္မိုးျပာ