ဘုရား(၃၈) အျဗဟၼစရိယတၳ

ဥေပါသထသီလထဲက အျဗဟၼစရိယဟာ ကာေမသုမိစာၦစာရနဲ ့ အရတူ ျဖစ္တယ္။ ဒါကို ကာေမသုမိစာၦစာရ အဖြင့္တုန္းက ေျပာခဲ့ၿပီ။ ဒီႏွစ္ပုဒ္အရ ကြဲျပားယူမိတာ လြန္တာပဲ။ ဒါသတိထားရမယ္။



ရွစ္ပါးသီလမွာ နိစၥဂီတတိုင္းမထား
ဒီသီလထဲမွာ ကျခင္း၊ ဆိုျခင္း၊ တီးမႈတ္ျခင္း၊ ၾကည့္ရႈနားေထာင္ျခင္းေတြ ေရွာင္က်င္ရမယ္ဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္ တစ္စိတ္ တစ္ေဒသပါတယ္။ ဒီသိကၡာကို မက်ဳိးမေပါက္ေအာင္ ကတာ၊ ဆိုတာ၊ တီးမႈတ္တာနဲ ့ ၾကည့္ရႈ နားေထာင္တာေတြ မလုပ္ရဘူးလို ့ သိေနၾကတယ္။ ဒါမမွန္ပါဘူး။
ဘုရားက ဥပသကာေတြ ဘုန္းႀကီးဆည္းကပ္တဲ့အခါ ေစာင့္ရမယ့္ သီလအျဖစ္ ဒီလို မတားပါဘူး။ သိကၡာပုဒ္ ပါဠိကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။ ပါဠိမွာ နစၥ၊ ဂီတ၊ ဝါဒီတ၊ သိသုကဒႆန ဒီလို ရွိပါတယ္။ ဝိသုကရဲ့ အနက္က “ေျငာင့္” “ တံက်င္” လို ့ ျဖစ္ပါတယ္။ သူက က်န္တဲ့ ေလးပုဒ္နဲ ့ တြဲရမယ္။ ဝိသုကနစၥ၊ ဝိသုကဝါဒီတ၊ ဝိသုကဒႆနလို ့ ျဖစ္လာမယ္။ ဒါ ပါဠိ အစဥ္အလာပဲ။

ဝိသုက နစၥစတာတား
အဓိပၸါယ္က ေျငာင့္ တံက်င္ျဖစ္ေစတဲ့ ကတာ၊ ေျငာင့္ တံက်င္ျဖစ္တဲ့ တီးမႈတ္တာ၊ ေျငာင့္ တံက်င္ျဖစ္တဲ့ အဲဒါ ေတြကို ၾကည့္ရႈ ့နားေထာင္တာလို ့ ဆိုလုိတာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒါေတြကို ေရွာင္က်င္ဖို ့ ဒီသိကၡာပုဒ္မွာ ျပတာဘဲ။

ဝိသုက အနက္
ေျငာင့္ တံက်င္ျဖစ္တဲ့ အက၊ အဆိုစတာေတြဟာ ဘယ္လိုဟာေတြလဲ။ လူေတြရဲ့အသိအျမင္၊ အေတြ ့ အႀကံဳ၊ အေျပာအဆို အလုပ္အကိုင္၊ အေနအထိုင္ေတြ မသမာတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးေရာက္ေအာင္ လမ္းညႊန္ခံစားျပသြားတာ ေတြဟာ ေျငာင့္ တံက်င္ေတြဘဲ။ ဒီလို ျပသြားတဲ့ အက အဆုိ စတာေတြဟာ ေျငာင့္ တံက်င္ျဖစ္တဲ့ အက အဆို စတာေတြဘဲ။

ဝိသုကပံုစံ
ေပၚလြင္ေအာင္ ပံုစံ နည္းနည္းထုတ္ၾကည့္မယ္။ သိၾကားမင္း ကယ္တဲ့ ဇာတ္လမ္းမ်ဳိး၊ ေနာင္ဘဝ ငရဲက် ဇာတ္လမ္းမ်ဳိး၊ လိမ္ႏိုင္ရင္ အက်ဳိးရွိတဲ့ ဇာတ္လမ္းမ်ဳိး၊ ရန္သူ အေပ်ာက္ရွင္းက ခ်မ္းသာရ စတဲ့ ဇာတ္လမ္းမ်ဳိး အစရွိတဲ့ လူ ့ေလာကအတြက္ ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္း အေၾကာင္းအရာေတြကို ကျပ ဆိုျပ တီးျပတာေတြကို ၾကည့္ၾက၊ နားေထာင္ၾက လုပ္တာေတြဘဲ။ ေလာရရဲ့ အက်ဳိးရွိရာ ရွိေၾကာင္း အမွန္အကန္ အေၾကာင္းအရာေတြနဲ ့ ကျပ၊ ဆိုျပ၊ တီးမႈတ္ျပဳ အဲဒါေတြကို ၾကည့္ရႈ နားေထာင္ၾကလို ့ ဒီသီလ မပ်က္ဘူး။ ဒါကို ပံုစံနည္းနည္း ထုတ္မယ္။

ဝိသုက မျဖစ္တဲ့ နစၥဂီတပံုစံ
ဘုရားေတာထြက္ခန္း၊ ဘုရားေအာင္ျခင္းရွစ္ပါးနဲ ့ လူေတြ ေကာင္ၾကဖို ့ ပညာေပး၊ နိမိတ္ျပ လုပ္ထားတဲ့ အက အဆို စတာေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါေတြဟာ ဒီသိကၡာပုဒ္ကို မပ်က္ေစႏိုင္တာေတြပဲ။
ဥပုဒ္ေစာင့္လ်က္နဲ ့ ဘုန္းႀကီးအနားမွာ ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါးကို သရုပ္ေဖာ္တဲ့ အကကမယ္ဆိုရင္ ျဖစ္ျဖစ္၊ အဲဒီ သရုပ္ေဖာ္ သီခ်င္းဆိုရင္ျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီသီခ်င္းအတြက္ တီးမႈတ္ရင္ျဖစ္ျဖစ္ အဲဒါေတြကို ၾကည့္ရႈ နားေထာင္ရင္ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီဥပုဒ္သီလ သိကၡာ မပ်က္ဘူး။
ထုတ္ခဲ့တဲ့ ပံုစံထဲမွာ ဘုရားအေၾကာင္ပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ တျခားအေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ ရြာေရး ရပ္ေရး၊ လူမႈေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ ခ်စ္ေရး၊ ႀကိဳက္ေရး၊ တိုက္ခိုက္ေရးပါမက်န္ အေရးအားလံုးမွာပဲလူ ့ ေလာက ပ်က္စီးေၾကာင္း ေျငာင့္ တံက်င္ မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာဆိုရင္ ဒီသိကၡာပုဒ္ မပ်က္ဘူးလို ့ မွတ္ရမယ္။
ဒါနဲ ့ စပ္ၿပီးလြဲတာ ဘုရားကို ပံုပ်က္ေစတယ္။ ဘုရားက အႏုပညာေတြကို လက္မခံဘူး။ ျငင္းဆန္တယ္လို ့ ျဖစ္သြားတယ္။ အႏုပညာေတြဟာ ေလာကအတြက္ အဖုိးတန္တဲ့ အရာေတြပဲ။ လူတစ္ဦးကတစ္ဦး ခံစားမႈ ကူးေအာင္ အႏုပညာကပဲ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာ။ ဒါေၾကာင့္ အႏုပညာဟာ ေလာကအတြက္ အဖိုးတန္တယ္။
ဒါကိုျငင္းဆန္တယ္ဆိုရင္ ဘုရားရုပ္လႊာဟာ မပီမျပင္ မျပည့္မစံုဘဲ အလွအပမဲ့မွာေပါ့။ ဘုရားရဲ့ ပညာရပ္ ဟာလည္း ေလာကရဲ့ အျပစ္တင္စရာ အျဖစ္က မလြန္ႏိုင္ေအာင္ရွိမွာပဲ။
တကယ္ေတာ့ ဒီလိုေတြ မဟုတ္ဘူး။ ဒီသိကၡာပုဒ္ဖြင့္သူေတြ သိပ္ေကာင္းေစခ်င္လို ့ လုပ္လိုက္တာေၾကာင့္ ဒီလို ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ ျဖစ္သြားတာ။ ဒါကို ဒီသိကၡာပုဒ္ရင္း ပါဠိရွင္းတာနဲ ့ လင္းပါတယ္။ ဒါနဲ ့မွ မရွင္းလင္းဘူးဆိုရင္ ဒီအေၾကာင္း ဘုရားဘယ္လိုရပ္သလဲ။ နည္းနည္း ဆက္ၾကည့္ရမယ္။

ဝိနည္းထဲက နစၥဂီတ
ဘုရားက ဝိနည္းမွာ ဒါနဲ ့ စပ္ၿပီး ပညတ္ခဲ့ခ်က္ရွိတယ္။ အဲဒါက ဘုန္းႀကီးေတြ ကတာ၊ ဆိုတာ၊ တီးတာေတြ ၾကည့္ရႈ နားေထာင္ဖို ့ မသြားရဘူးလို ့ တားခဲ့ခ်က္ပဲ။ က်ဴးလြန္ရင္သင့္တဲ့ အာပတ္က ေသးေသးငယ္ငယ္ပါ။ ဒါကိုၾကည့္ရင္ အဆိုအကနဲ ့ စပ္ၿပီး ဘုရားသေဘာထား သိခြင့္ရွိတယ္။ အဆိုအကဟာ မ်က္ႏွာလႊဲရမယ့္ဟာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရဟန္းေတြ လိုက္စားရမယ့္ဟာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒီႏွစ္ခ်က္ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ဒီသိကၡာပုဒ္ ပညတ္ခ်က္ ထြက္လာတာပဲ။ လိုက္စားရမွာ မဟုတ္လို ့ မသြားရဘူးလို ့ တားတာပဲ။ မ်က္ႏွာလႊဲရမွာ မဟုတ္လို ့ မသြားဘဲၾကည့္ရ၊ နားေထာင္ရတာဆိုရင္ ၾကည့္ႏိုင္ နားေထာင္ႏိုင္ခြင့္ ရွိတယ္။