၅။ မာဂဓတိုင္း၊ ခါဏုမတပုဏၰားရြာ အမၺလိကာသရက္ဥယ်ာဥ္၌ ကူဋဒႏၱအမည္ရွိေသာ ရြာစား ႀကီးအား ဘုရားေဟာေသာတရား

“ဗုဒၶ အသွ်င္- ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္အတူ လာၾကတဲ့ ပုဏၰားငါးရာတို ့ဟာ တနယ္ရပ္ျခားကေန ဧည့္သည္ အျဖစ္ ေရာက္ေနၾကသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို ့ တေတြဟာ ကၽြႏ္ုပ္ကို ဗုဒၶအသွ်င္ထံ မသြားဘို ့ ဗုဒၶအသွ်င္ကသာ လာေစဖို ့ အထပ္ထပ္ေျပာၾကပါတယ္။ မဟုတ္ပံု အထပ္ထပ္ ေျပာၿပီး လာခံလို ့ သူတို ့ပါ ပါလာခဲ့ၾကတာပဲ ဗုဒၶအသွ်င္”
“ေကာင္းၿပီ ပုဏၰားႀကီး သည္လို ခက္ခက္ခဲခဲ လာရက်ဳိးနပ္ေအာင္ ေမးျမန္းခ်င္တဲ့ စကားရွိလ်င္လည္း ေမးပါ။ မရွိလ်င္လည္း ေဟာေျပာခ်က္ကို နာၾကားပါ”

“ေမးေလွ်ာက္ခြင့္ ျပဳတဲ့ အတြက္ ၀မ္းသာလွပါတယ္။ ကၽြႏု္ပ္ဆီမွာ ေမးေလွ်ာက္ရန္ ျပႆနာ ရွိပါတယ္။ အဲဒါ ေမးပါရေစ။ ကၽြႏု္ပ္မွာ စိတ္ကူးထားတာ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒါက ယဇ္ပြဲႀကီး တစ္ခု က်င္းပျပဳလုပ္ဖို ့ပါပဲ။ ဆိတ္၊ သိုး၊ ႏြား ခုႏွစ္ရာစီေလာက္ ပါ၀င္တဲ့အထိ ႀကီးက်ယ္ပါတယ္။ အဲဒါ ျပည့္စံုတဲ့ ယဇ္ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါမသိ ျဖစ္ေနတယ္”
“ယဇ္ရဲ့ ဘယ္အခ်က္ေတြ မသိတာလဲ ပုဏၰားႀကီး”

“ယဇ္ ျပည့္စံုမႈ စိတ္ထား သံုးမ်ဳိးနဲ ့ ယဇ္အၿခံအရံ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးဆိုတာ ရွိတယ္သာ ၾကားဖူးပါတယ္၊ အဲဒါ မသိတာပါပဲ ရဟန္းေဂါတမ”
“ေကာင္းၿပီ အဲဒီအရာေတြနဲ ့ ျပည့္စံုတဲ့ ယစ္ပြဲတစ္ခု အေၾကာင္း ေျပာျပလ်င္ ရွင္းသြားမွာပါ”

“ရွင္းပါအသွ်င္”
“ ေရွးအခါက မဟာ၀ိဇိတမင္းရဲ့ ယဇ္ပြဲအေၾကာင္း ေျပာမယ္။ သည္ယဇ္ပြဲကို ပုဏၰားက စီစဥ္တယ္။ မဟာဇိ၀ိတက သူ- ပစၥည္းေတြ အမ်ားအျပားရွိတာ ယဇ္ပြဲ က်င္းပခ်င္တယ္- လို ့ ပုဏၰားကို တိုင္ပင္ေတာ့ ပုဏၰားက ျပန္ေျပာတယ္-
မင္းႀကီး - တိုင္းျပည္ သူခိုး၊ ဓားျပ ထေနတာ ရွိတယ္ မဟုတ္လား အဲဒါေတြကို ႏွိမ္လည္း မဆံုး ဘူး။ သည္ေတာ့ သူတို ့ ထရျခင္း အေၾကာင္း ၾကည္လ်င္ စီးပြားေရပဲ။ အဲသည္ စီးပြားေရးကို အကူေပးလိုက္လ်င္ စီးပြားပြင့္လန္း ျပည္ရြာေအးခ်မ္းလိမ့္မယ္။ သည္ေတာ့ ရွိတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ကုန္ထုတ္လုပ္ေရး ပစၥည္းေတြ ထူေထာင္ေပးတာတို ့၊ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္သူကုိ ဆုခ်တာတို ့၊ စားေသာက္ရပ္တည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အလုပ္လုပ္သူကို လခ ရိကၡာ ေပးတာတို ့ လုပ္ရမယ္- လို ့ ဆံုးမတယ္။
မဟာ၀ိဇိတကလည္း ဆံုးမတဲ့ အတုိင္း လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္ေတာ့ တိုင္းျပည္ဟာ လယ္ယာနဲ ့ လက္မႈ လုပ္ငန္းေတြမက အားလံုး တိုးတတ္ေအာင္ျမင္ၿပီး၊ လုပ္ရတာ ေပ်ာ္ရႊင္လာၾကတယ္။ မဟာ၀ိဇိတမွာ အခြန္အတုပ္ေတြ ေရွးကထက္ အဆမ်ားစြာ တိုးရလို ့ကုန္ထုတ္တာထက္ အဆမ်ားစြာ ပိုမိုခ်မ္းသာလာတယ္။ တိုင္းျပည္လည္း ေအးခ်မ္းတယ္၊ သည္လိုျဖစ္လာေတာ့ မဟာ၀ိဇိတဟာ ယဇ္ပြဲလုပ္ဖို ့ ပုဏၰားကို အစီအစဥ္ လုပ္ေပးဖို ့ ပူဆာလာျပန္တယ္။ ပုဏၰားက ေကာင္းၿပီ ဆိုၿပီး-
ပဌမဆံုး အစီအစဥ္အျဖစ္ မဟာ၀ိဇိတကို တိုင္ပင္မႈ ေလးမ်ဳိး ျပဳလုပ္ေစတယ္-
“ယဇ္ပြဲ လုပ္ပါရေစ-လို ့ ခြင့္ေတာင္း တိုင္ပင္ရမယ့္ ပဌမ လူက-
ေနရာအႏွံမွာ ေနေနၾကတဲ့ ကိုယ့္မိတ္ေဆြ၊
ေနာက္ အေစအပါး၊
တတိယလူက ဥစၥာအမ်ားအျပား ရွိတဲ့ ျဗာဟၼဏ၊ မဟာသာလေတြ၊
စတုတၳလူက ဥစၥာစုရွိၾကတဲ့ သူၾကြယ္ေတြပဲ
ဒါလုပ္ၿပီးလ်င္ အရွင္မင္းႀကီးဟာ အရွင္မင္းႀကီးရဲ့ ဘ၀ကို အထပ္ထပ္ေအာက္ေမ့ရမယ့္ အခ်က္ ရွစ္ခ်က္ရွိတယ္။
ပဌမ ငါဟာအမ်ဳိးသန္ ့သူ။
ဒုတိယ- ငါဟာ အဆင္းရွိသူ။
တတိယ- ငါ့မွာ လွဴစရာပစၥည္းေပါမ်ားသူ။
စတုတၳ၀- ေဘးရန္ကာကြယ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စစ္သည္ရွိသူ။
ပဥၥမ- အလွဴခံ အမ်ဳိးမ်ဳိးတို ့ရဲ့ ေရတြင္းေရကန္ျဖစ္သူ။
ဆဌမ- ငါဟာ ဗဟုသုတရွိသူ။
သတၱမ- ငါဟာ သီလရွိသူ။
အဌမ- ငါဟာ ပညာရွိသူ- ပဲ
ေနာက္ထပ္လည္း အရွင္မင္းႀကီးရဲ့ ပုေရာဟိတ္ျဖစ္တဲ့ ကၽြႏု္ပ္ကိုလည္း အထပ္ထပ္ ေအာက္ေမ့ သိျမင္ထားစရာ ေလးခ်က္ရွိပါတယ္။

အဲဒါေတြကေတာ့ ငါ့ပုေရာဟိတ္ဟာ-
ပဌမ- အမ်ဳိးသန္ ့တယ္။
ဒုတိယ- ေ၀ဒကၽြမ္းတယ္။
တတိယ- သီလရွိတယ္။
စတုတၳ- ပညာရွိတယ္ လို ့ပဲ။
သည္ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ခ်က္ကို ဘာျဖစ္လို ့ ယဇ္ပြဲလုပ္ဖို ့ အတြက္ လုပ္ရတာလဲ- လို ့ မဟာ၀ိ ဇိတက ပုဏၰားကို ေမးတယ္။ ပုဏၰားက ျပန္ေျပာတယ္။ ဒါ တစ္ခုခု ခၽြတ္ယြင္းလ်င္ ကဲ့ရဲ့သူကလည္း ကဲ့ရဲ့မွာပဲ။ ကဲ့ရဲ့တာ ခံျပင္းလ်င္ ယဇ္ကုသိုလ္နဲ ့ မမွ်တဲ့ အကုသိုလ္ပြားမယ္။ ယဇ္ပ်က္တယ္ေပါ့။ ဒါ တစ္ခုခုမခၽြတ္ယြင္းတာကို အထပ္ထပ္ ေအာက္ေမ့ သိျမင္ၿပီးသား ျဖစ္လ်င္ ယဇ္ပြဲကုိ သည္တစ္ဆယ့္ ေျခာက္ခ်က္ထဲက အခ်က္ေတြနဲ ့ ခၽြတ္ယြင္းတယ္ ထင္ၿပီး၊ ကဲ့ရဲ့သူက ကဲ့ရဲ့တဲ့အတိုင္း မဟုတ္ဘူး- လို ့သိၿပီးျဖစ္လို ့ မခံျပင္းဘူး။ ယဇ္ အႏၱရာယ္ မရွိဘူး ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ သည္တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါးဟာ ယဇ္အၿခံအရံ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါး ျဖစ္တယ္ လို ့ ေျဖပါတယ္။

သည္လိုဆိုလ်င္ ဒါေတြ လုပ္မယ္။ ေနာက္ထပ္ လုပ္စရာ ဘာရွိေသးသလဲ- လို ့ မဟာ၀ိဇိတက ေမးေတာ့ ပုေရာဟိတ္က စိတ္ထား သံုးပါးကို ျပင္ဆင္ရမယ္- လို ့ ဆံုးမတယ္။ သံုးပါးက-
ပဌမ- ငါ့ပစၥည္းေတြ ပ်က္ျပဳန္းကုန္မွာလား။
ဒုတိယ- ငါ့ပစၥည္းေတြ ျပဳန္းတီးေနတာပဲ။
တတိယ- ငါ့ပစၥည္းေတြ ပ်က္ျပဳန္းခဲ့တာပဲ- လို ့ႏွလံုးမသာမယာ မျဖစ္ဘို ့ပဲ။ ဒါေတြ တစ္ခုခု ျဖစ္လ်င္လည္း ဆင္းရဲေအာင္ ယဇ္ပြဲက်င္းပမိသလို ျဖစ္မွာမို ့ပဲ - လို ့ ပုေရာဟိတ္က ဆံုးမတယ္။ သည္ဆံုးမခ်က္အတိုင္း လိုက္နာႏိုင္ေအာင္ အလွဴခံေတြကို အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိမွာ ေျမာ္လင့္ထားဖို ့လည္း ဆံုးမတယ္။ အမ်ဳိးမ်ဳိးက ဒုစရိုက္အနည္းအပါး ရွိသူ၊ အမ်ားအျပား ရွိသူ ေတြျဖစ္ႏိုင္တယ္- လို ့ပဲ
ဒါေတြ ေဆာင္ရြက္ၿပီးလ်င္ မဟာ၀ိဇိတက ယဇ္ပြဲႀကီးလုပ္တယ္။ ပစၥည္း ဥစၥာ အမ်ားအျပားနဲ ့ ကူၾကသူေတြလည္း အကူခံဖို ့ ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ ျပည့္စံုေနလို ့ အကူအမခံပါရေစနဲ ့ - လို ့ ေျပာတာနဲ ့ သူတို ့ကလည္း ကူဖို ့ ယူလာတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ျပန္ယူလည္း မေကာင္းဘူး ဆိုၿပီး အဲသည္ ပစၥည္းေတြကို ယဇ္ပြဲႀကီးေဘးနားက ရံၿပီး ယဇ္ပြဲကေလးေတြ လုပ္ႀကတယ္

“ပုဏၰားႀကီး - ဒါဟာ မဟာ၀ိဇိတရဲ့ ယဇ္ပြဲပဲ။ သည္ ေရွးအေၾကာင္းထဲမွာ ပုဏၰားႀကီး သိခ်င္တာေတြ ပါရဲ့ မဟုတ္လား”
“ရဟန္း ေဂါတမ၊ အျပည့္အစံု ပါပါတယ္။ သည္အေၾကာင္းအရာ နာၾကားရတဲ့ အတြက္ ကၽြႏု္ပ္ ဧည့္သည္ေတြ အံ့ၾသၾကသလို မအံ့ၾသႏိုင္ေအာင္ အေတြးတစ္ခ်က္ ေႏွာက္ယွက္ေနပါတယ္ ရဟန္း ေဂါတမ”

“ဘာလဲ ပုဏၰားႀကီး”
“မဟာ၀ိဇိတရဲ့ ပုေရာဟိတ္ဟာ ရဟန္း ေဂါတမပဲ ျဖစ္မွာပဲ- ဆိုတဲ့ အေတြးပါပဲ”

“ေတြးႏိုင္ပါတယ္ ပုဏၰားႀကီး၊ ပုေရာဟိတ္ဟာ ငါတို ့အသိဉာဏ္က ေမြးဖြားေပးတဲ့ ပုေရာဟိတ္ ဆိုေတာ့ ငါတို ့ပဲလို ့ ေတြးခြင့္ ရွိပါတယ္”
“ရဟန္း ေဂါတမ- သည္ယဇ္ေတြ နာၾကားရမွ ေမးျမန္းခ်င္စိတ္ ထလာတာေလးေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒါ ေမးပါရေစလား”

“ပုဏၰားႀကီး ေမးပါ”
“ၾကားရတဲ့ ယဇ္ထက္ အကုန္အက်၊ အလုပ္အကိုင္နည္းၿပီး အက်ဳိးမ်ားတဲ့ ယဇ္ ရွိေသးသလား”

“ရွိေသးတယ္ ပုဏၰားႀကီး”
“အဲဒါ ေဟာပါဦး”

“အၿမဲ အလွဴ၀တ္ပဲ ပုဏၰားႀကီး”
“ ဒါကို ဘာ့ေၾကာင့္ အက်ဳိးအာနိသင္ ႀကီးတယ္ ေျပာရတာလဲ ရဟန္း ေဂါတမ”

“တိုးေ၀ွ ့ရတဲ့ ယဇ္ပြဲႀကီးေတြမွာ တရားမွတ္ရသူေတြက မတိုး မေ၀ွ ့လိုၾကလို ့ ေရွာင္ၾကတယ္။ အၿမဲ အလွဴ၀တ္ထားရာမွာေတာ့ အဲသည္ သူေတြက မတိုးမေ၀ွ ့ရေတာ့ လာၾကလို ့ပဲ”
“အၿမဲ အလွဴ၀တ္ထက္ အကုန္အက်၊ အလုပ္အကိုင္နည္းၿပီး အက်ဳိး အာနိသင္ႀကီးတဲ့ ယဇ္ ရွိေသးလား ရဟန္း ေဂါတမ”

“ရွိတယ္ ပုဏၰားႀကီး”
“အဲဒါ ဘာလဲ ေဂါတမ”

“စတုဒိသာ ေက်ာင္း၀ိဟာ ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းျခင္းပဲ”
“သည့္ထက္ ပိုတဲ့ယဇ္ ရွိေသးလား”

“ရွိတယ္”
“ဘာလဲ အသွ်င္”

“သူေတာ္ေကာင္းေတြနဲ ့ သူေတာ္ေကာင္း တရားေတြကို ယံုစား ၾကည္ညိဳတာပဲ”
“အဲဒါထက္ အလုပ္အကိုင္၊ အကုန္အက်နည္းၿပီး အက်ဳိးအာနိသင္ႀကီးတဲ့ ယဇ္ေကာ ရွိပါေသး လား အသွ်င္”

“ရွိတာပဲ”
“ဘာပါလဲ အသွ်င္”

“သတ္ျခင္း၊ ခိုးျခင္း၊ ကာမမွားျခင္း၊ လိမ္ျခင္းမ်ားကို ေရွာင္ရွားၿပီး လူေတြကို ခ်မ္းသာရႊင္လန္း ေအာင္ ျဖစ္ေစမႈ အလွဴယဇ္ပဲ”
“သည့္ထက္ အလုပ္အကိုင္၊ အကုန္အက်နည္းၿပီး အက်ဳိးအာနိသင္ႀကီးတဲ့ ယဇ္ ရွိပါေသးလား”

“ရွိတယ္”
“ဘာလဲ အသွ်င္”

“ရဟန္းျပဳ၊ ပါတိေမာက္ေစာင့္မႈ စတဲ့ ေစာင့္မႈ ေလးပါးနဲ ့ ေန။ လကၡဏာေတြျဖစ္တဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ စတာေတြကို ၀ိတက္၊ ၀ိစာရနဲ ့ အတူ ႏွစ္သိမ့္၊ ခ်မ္းေျမ့၊ တည္ၿမဲေနေအာင္ စ်ာန္ေတြ အဆင့္ဆင့္ပြားၿပီး ပု၊ ဒိ၊ အာ ၀ိဇၨာေတြ ရေအာင္က်င့္တဲ့ ယဇ္ပဲ။ အဲဒါကေတာ့ အျမင့္ဆံုး ယဇ္ပဲ”
“အလြန္ေကာင္းလွပါတယ္။ အို- အသွ်င္ေဂါတမ။ တပည့္ေတာ္ကို ဥပါသကာ- လို ့အသိအမွတ္ ျပဳေပးပါ။ ကၽြႏ္ုပ္ရဲ့ ဆြမ္းကိုလည္း လက္ခံေတာ္ မူပါ။ ကၽြႏု္ပ္- သွ်င္ေဂါတမ တရားျဖင့္ အမွန္အကန္ကို ျမင္ပါၿပီ။ အညံ့စား ယဇ္အတြက္ထားတဲ့ ႏြား၊ ဆိတ္၊ သိုးေတြလည္း လြတ္လပ္စြာ စားေသာက္ေနထိုင္ခြင့္ ျပဳေတာ့မယ္