ဘုရား(၂၅) ဘုရားရဲ့ မသတ္ရတဲ့ အသက္ဟာ လူပဲ

ဒီေတာ့ မသမာတဲ့ အျပဳအမူဟာ လူ ့ ဆက္ဆံေရးနဲ ့ အစိတ္အပိုင္း နာမည္ျဖစ္တယ္။ လူႏွင့္ လူမဟုတ္တဲ့ သက္ရွိတို ့ရဲ့ ဆက္ဆံေရးလား။ လူႏွင့္ လူမဟုတ္တဲ့ သက္ရွိတို ့ရဲ့ ဆက္ဆံေရးလား။ လူႏွင့္ တျခားလူတို ့ရဲ့ ဆက္ဆံေရးလား ခြဲၾကည့္ဖို ့ လိုတယ္။ လူႏွင့္ လူ မဟုတ္သူတို ့ရဲ့ ဆက္ဆံေရးနဲ ့စာရင္ မေျပာပေလာက္တာေတြ ့ရမွာ ျဖစ္တယ္။ လူအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေရးဟာ နည္းနည္းမွ အတိမ္းအေစာင္း မခံဘူး။ လူနဲ ့ လူမဟုတ္ သူတို ့ ဆက္ဆံေရးၾကေတာ့ မေျပာပေလာက္ အထိျဖစ္တယ္။ ဒါၾကည့္ရင္ ဘုရားရဲ့ သမာတဲ့အျပဳအမူထဲက အသက္ေရွာင္မႈဆိုတာ လူ ့အသက္သတ္တာ ေရွာင္မႈလို ့ အဓိပၸါယ္ ထင္ရွားတယ္။



ဘုရားဟာ သူ ့ရဲ့ တရားျဖစ္တဲ့ မဂၢသစၥာကို အသိစိတ္ဓါတ္နဲ ့ အမွတ္သညာ ရွိတဲ့ တစ္လံေလာက္ပမာဏ ရွိတဲ့ ဒီကိုယ္ေပၚမွာ ရွိတယ္လို ့ ေဟာခ်က္ အထင္အရွားရွိတယ္။ “ေရာဟိတသ” ဆိုတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ကို ေဟာခဲ့တာဘဲ။ ဒါကိုၾကည့္ရင္ ဆက္ဆံေရးရဲ့ သမာႏွင့္ မသမာေပၚမွာ မွီၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းဆင္းရဲ ဆိုတာ လူေပၚမွာ ျဖစ္တာပဲလို ့ ထင္ရွားတယ္။ ဒါဆိုရင္ သမာတဲ့ အျပဳဟာ လူသတ္ျခင္း ေရွာင္မႈဘဲ ျဖစ္ရမွာ ေပၚလြင္တယ္။
ဘုုရားေဟာတဲ့ အသက္သတ္ရဲ့ အနက္ဟာ ေရာဟိတသကို ေဟာခ်က္ လူမႈဆက္ဆံေရး နယ္ပယ္ ေဟာခ်က္ ဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္ လူ ့အသက္ဘဲ ေဟာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူက တျခားျဖစ္သူ ေတြရဲ့ အသက္ မဟုတ္ပါဘူူး။

အားလံုး အသက္ေရွာင္တာ ဟိႏၵဴနဲ ့ ႏြယ္လို ့
ဒါနဲ ့စပ္လို ့ ေတြးစရာရွိပါတယ္။ ဘုရာေဟာဒီလို မဟုတ္ဘူး ထင္တယ္ လို ့ ပါဘဲ။ လူသိမ်ားတာက ဘုရားဟာ သတ္မႈက ေရွာင္ရမယ့္ အသက္ကို အားလံုးရဲ့ အသက္အျဖစ္ ေဟာတာလို ့ သိေနၾကတယ္။ ဒီလို သိမွားတာကေတာ့ ဟိႏၵဴနဲ ့ ႏြယ္ၿပီး သိမိလို ့ပါဘဲ။ ဟိႏၵဴက မသတ္ရတဲ့ အသက္ဟာ အားလံုးရဲ့ အသက္ပါဘဲ။ သစ္ပင္ေလာက္ပဲ က်န္ပါတယ္။

ဟိႏၵဴနဲ ့ ဗုဒၶဒႆနျခင္းျခား
ဟိႏၵဴတရားဟာ ဘုရားတရားနဲ ့ အေျခခံသိပ္ျခားပါတယ္။ ဟိႏၵဴက ဘဝကူးဝါဒီ၊ ဘုရားက ဘဝကူး ဝါဒမယူသူ။ ေနာက္ၿပီး ဟိႏၵဴက အတၱမကို လက္ခံသူ၊ ဘုရားရ အတၱမကို မေျပာသူ။ ဒီလို ေျပာင္းျပန္ဆန္ ့ က်င္ပါတယ္။

ဒႆန သက္သတ္တန္ဖိုးျခား
အေျခခံ အျမင္မတူသူေတြရဲ့ တန္ဖိုးသတ္မွတ္ခ်က္ဟာ မတူၾကပါဘူူး။ ဒါေၾကာင့္ ဟိႏၵဴနဲ ့ ဘုရားဟာ မသတ္ရမယ့္ အသက္သတ္မွတ္ခ်က္ျခင္း လြဲၾကပါတယ္။

ဒႆနျခား သက္သတ္တန္ဖိုးျခား
အေျခခံ အျမင္မတူသူေတြရဲ့ တန္ဖိုး သတ္မွတ္ခ်က္ဟာ မတူၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဟိႏၵဴနဲ ့ ဘုရားဟာ မသတ္ရမယ့္ အသက္သတ္မွတ္ခ်က္ျခင္းး လြဲၾကပါတယ္။
ဟိႏၵဴက အသက္အားလံုးလို ့ ယူပါတယ္။ သူ ့ အယူအရ အသတ္အားလံုုးဟာ အတူတူပါ။ လူ ့အသက္နဲ ့ တျခား အေကာင္ဗေလာင္ေတြရဲ့ အသက္ဟာ မကြဲျပားပါဘူူး။

ဟိႏၵဴဒႆန
လူေသၿပီး အေကာင္ဗေလာင္ ျဖစ္ႏိုင္သလို အေကာင္ဗေလာင္ ေသၿပီး လူျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အာတမ ကေလးကပဲ ဘယ္က ထြက္လာလာ လူထဲ ဝင္မိေတာ့ လူျဖစ္၊ အေကာင္ဗေလာင္ တစ္ခုခုထဲ ဝင္မိေတာ့ အေကာင္ဗေလာင္ တစ္ခုခုျဖစ္၊ ဟိႏၵဴက အာတမနဲ ့ဘဝကူးကို ယူၿပီး ဒီလိုျမင္ပါ တယ္။
ဘုရားက အာတမကိုေရာ ဘဝကိုေရာ မေျပာဆုိဘဲ လူ ့အမႈေတြ အေၾကာင္းကိုသာ ေျပာဆိုသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဟိႏၵဴလို သက္ရွိ အားလံုးယူလို ့ မျဖစ္ပါဘူး။ သူလိုခ်င္ရင္ သူ ့လို ခံယူတာမ်ဳိး ရွိမွ ျဖစ္ပါမယ္။ ဘုရားရဲ့ ခံယူခ်က္ဟာ ဒါမွ မဟုတ္ တရားဟာ ဟိႏၵဴ ခံယူခ်က္ တရားနဲ ့ လံုးလံုး မစပ္ႏြယ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားဟာ ဟိႏၵဴလို အသက္အားလံုးကို မယူပါဘူး။

တစ္ျခားဘာသာတို ့ ယူတဲ့ သက္သတ္
ဂရုဓမၼကို ခိုင္ၿမဲေအာင္ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္း လုပ္ၾကတဲ့ တျခားဘာသာႀကီး ႏွစ္ခုကလည္း မသတ္ရမယ့္ အသက္ကို အသက္အားလံုး လို ့ မယူၾကဘူး။ လူ ့အသက္လို ့ဘဲ ယူၾကတယ္။ သူတို ့ဟာ အရင္းအတိုင္း မပ်က္မယြင္း ယူႏိုင္ျခင္းပါဘဲ။ သေဘာတရားဟာ ဂရုဓမၼကို တည္ေဆာက္ဖို ့ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂရုဓမၼရဲ ့ အနက္ကို ေျပာင္းလဲေစဖို ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာင္းလႊဲေစလို ့လည္း မျဖစ္ပါဘူး။ ေျပာင္းလဲရင္ ဂရုဓမၼ ဟာ လူေတြရဲ ့ ဓမၼမဟုတ္ေတာ့ဘဲ သူကိုယ္တိုင္ ဓမၼျဖစ္သြားမွာေပါ့။